Στο μαύρο και στο κόκκινο
ποντάρω τη ζωή μου.
Χωρίς εσένα τίποτα,
μαζί σου πουθενά.
Στα μάγια σου καρφώθηκε
η ανάσα κι η φωνή μου.
Και χάνομαι και βρίσκομαι,
μήπως με βρω ξανά.
Με καις μα εγώ τριγύρω σου
πετάω σαν πεταλούδα.
Θυμάμαι κάθε σου φιλί
κι ας ήταν του Ιούδα.
Τεχνητή αναπνοή σου ζητάω.
Μια καινούρια συνταγή, να ξεχνάω.
Μια ανάσα δανεική να μου δώσεις,
Τεχνητή αναπνοή
κι ας μη με σώσεις.
Σωπαίνω και το μέσα μου
σιγά σιγά πετρώνει.
Τα λόγια μου ναυάγησαν
σε άγονη γραμμή.
Κι οι δυο μαζί και μοναχός
να μοιάζει ασφυξία.
Αυτό που δεν κατάλαβες
Κι ούτε σου το ‘χα πει…
Με καις μα εγώ τριγύρω σου
πετάω σαν πεταλούδα.
Θυμάμαι κάθε σου φιλί
κι ας ήταν του Ιούδα.
Τεχνητή αναπνοή σου ζητάω.
Μια καινούρια συνταγή, να ξεχνάω.
Μια ανάσα δανεική να μου δώσεις,
Τεχνητή αναπνοή
κι ας μη με σώσεις.
