Ήταν θλιμμένη Κυριακή,
συννεφιασμένη βροχερή
του χωρισμού η μέρα.
Ήρθες με δίχως αφορμή
και με μια λέξη σου πικρή
μου πέταξες την βέρα.
Την βέρα σου κι αν πέταξες,
εγώ θα τη φοράω,
γιατί πιστά σ’ αγάπησα
κι ακόμα σ’ αγαπάω.
Τώρα η κάθε Κυριακή
μου φαρμακώνει την ψυχή
κι η μοναξιά με σφάζει.
Γύρνα αγάπη μου γλυκιά
να μου γιατρέψεις την καρδιά
για σένα που σπαράζει.
Την βέρα σου κι αν πέταξες,
εγώ θα τη φοράω,
γιατί πιστά σ’ αγάπησα
κι ακόμα σ’ αγαπάω.
