Ήτανε Θεέ μου γλυκιά σαν την άνοιξη
κι όλα ανθίζανε
Άναβαν φώτα τρελά που δε σβήνανε
κι όλα γυρίζανε
Τώρα πέφτει η νυχτιά γιατί έφυγε
κι όλα σκοτείνιασαν
Είν’ η πόλη μια παγωμένη σκιά
κι όλα ένα τίποτα
Και την θέλω Θεέ μου αχ πόσο
όσο θέλει η ζωή του ήλιου το φως
Και την θέλω Θεέ μου αχ πόσο
τα λόγια μικρά να στο πω
Όταν Θεέ μου αυτή ήταν πλάι μου
όλα ξημέρωναν
έρχονταν ήλιοι μικροί στο περβάζι μου
το φως τους έριχναν
Μα όταν Θεέ μου αυτή μ’ άλλον έφυγε
όλα νυχτώσανε
Κι όλοι οι ήλιοι αυτοί βιασμένες σκιές
κι όλα ένα τίποτα
