Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο
ταξίδι αναψυχής να σε ξεχάσω,
μετράω τον πυρετό μου στον υδράργυρο:
τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά,
σαράντα μονοπάτια μες στα μάτια σου
και δε μ’ αφήνεις ένα να περάσω.
Τη νύχτα στα στενά της Αλεξάνδρειας
σε μελαμψά κορμιά θα σε θυμάμαι,
λευκού φωτός στο νου σου θα ’μαι ανταύγεια,
σαν καμηλιέρισσα να σ’ οδηγώ
όπου και να ’μαι, όπου και να ’μαι.
Μετράω τον πυρετό μου,
πιάνει ο υδράργυρος φωτιά,
τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά,
σα γυάλινο λουλούδι που σπάει από έρωτα.
Θα φύγω από Αίγυπτο σε Αίγυπτο
ταξίδι αναψυχής σε κάθε Νείλο
με κάποιο ποταμόπλοιο ακυβέρνητο,
τριάντα οχτώ βραδιές, τριάντα εννιά βραδιές
σαράντα βράδια σ’ άγνωστον ορίζοντα
κι εσύ θα ψάχνεις κάρτες να σου στείλω.
Τη νύχτα που θα καίγονται οι αμμόλοφοι
σε ιδανικές φωτιές θα με θυμάσαι,
κοντά σου θα με φέρνει κάθε όμορφη,
σαν καμηλιέρισσα να σ’ οδηγώ
όπου και να ’σαι, όπου και να ’σαι.
Μετράω τον πυρετό μου,
πιάνει ο υδράργυρος φωτιά,
τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά,
σα γυάλινο λουλούδι που σπάει από έρωτα.
