Λιώνει το φως
άσπρος καπνός μέσα μου απλώνεται
και ο βυθός
μαύρος αητός απογειώνεται
Ο σιωπηλός ο εαυτός
του φόβου αιχμάλωτος
θέλει φτερά
να πάει ψηλά
να νιώσει αθάνατος
Δεν θέλω να φοβάμαι… πια
Κάποια μέρα θα δεις
Θα πετάξω
Ξαφνικά θα τιναχτώ
κι απ’ την τρύπα αυτή
θα το σκάσω
Κάποια μέρα θα δεις
θα πετάξω
και πριν ζήσω ή γκρεμιστώ
«Είμαι ελεύθερος» θα φωνάξω
Λιώνω αργά, λιώνω γλυκά
στο παραμύθι μου
και στα κρυφά η μοναξιά
γλεντάει τη λύπη μου
Ό, τι καλό αγγίζω εγώ
είναι στα ψέματα
Με το κενό ξανα χύνω
τα μπάζα ρέματα
Δεν θέλω να φοβάμαι… πια
Κάποια μέρα θα δεις
Θα πετάξω
Ξαφνικά θα τιναχτώ
κι απ’ την τρύπα αυτή
θα το σκάσω
Κάποια μέρα θα δεις
θα πετάξω
και πριν ζήσω ή γκρεμιστώ
«Είμαι ελεύθερος» θα φωνάξω
Όλα τα πουλιά
κλουβιά λαχταρούν, μια μπόρα
όλοι σαν πουλιά
σε σήματα πατάμε ηλεκτροφόρα
Κάποια μέρα θα δεις
Θα πετάξω
Ξαφνικά θα τιναχτώ
κι απ’ την τρύπα αυτή
θα το σκάσω
Κάποια μέρα θα δεις
θα πετάξω
και πριν ζήσω ή γκρεμιστώ
«Είμαι ελεύθερος» θα φωνάξω
