Θα ’ταν 12 του Μάρτη,
μεσημέρι Κυριακής,
τότε που ’φευγες στρατιώτης
μ’ ένα τρένο της γραμμής.
Τρίτη θέση σε βαγόνι,
μες στο κρύο και στο χιόνι.
Μάρτης στη Θεσσαλονίκη,
καλοκαίρι στο Ντεπό
Τα τραγούδια σου θυμάμαι,
τα τραγούδια που αγαπώ.
Και στην άκρη ξεχασμένη,
μια ζωή σε περιμένει.
Τον Απρίλη αρρωσταίνεις
και το Μάη δε μιλάς.
Μου ’γραψες δυο λέξεις μόνο,
πως ακόμα μ’ αγαπάς.
Μ’ αγαπάς και με θυμάσαι,
μες στο χιόνι που κοιμάσαι.
