Θα ‘θελα να ‘μουν στη ζωή
ένα μικρό χορτάρι
να περιμένω στη βροχή
του ήλιου το φιλί.
Θα ‘θελα να ‘μουνα κι εγώ
ένα βαθύ ποτάμι
να βιάζομαι να ενωθώ
με τον ωκεανό.
Θα ‘θελα να ‘μουνα παιδί,
ποτέ μη μεγαλώσω,
του κόσμου τα παράλογα
ποτέ να μην τα νιώσω.
Θα ‘θελα να ‘μουν ζάχαρη
στο στόμα πικραμένου,
τα λόγια να γλυκαίνω
και τη χαρά να φέρνω.
Θα ‘θελα να ‘μουν άνθρωπος
γεμάτος από αγάπη,
να δίνω σ’ όσους τη ζητούν
ποτέ να μην πονούν.
Θα ‘θελα να ‘μουνα παιδί,
ποτέ μη μεγαλώσω,
του κόσμου τα παράλογα
ποτέ να μην τα νιώσω.
