Κι έρχεσαι και μου λες ότι οι δυο μας
χτίζαμε κάποτε μαζί το όνειρό μας
ότι μετάνιωσες που μ’ έκανες να κλάψω
και μου ζητάς όπως παλιά να σ’ αγκαλιάσω
Κάτι μου λεν τα μάτια σου αλλά θα σε γελάσω
Θα ’χα πιει και δε θυμάμαι
που σε γνώρισα λυπάμαι
και τ’ ασήμαντά μου λάθη η καρδιά μου τα διαγράφει
Θα ’χα πιει και δε θυμάμαι
που σε γνώρισα λυπάμαι προφανώς ήσουνα μόνο
μια παρένθεση στο χρόνο
Άδικα ψάχνεσαι στο χθες να με γυρίσεις
μάλλον δεν έχουμε τις ίδιες αναμνήσεις
με συγχωρείς που αυτό που νιώθεις δε το νιώθω
που προσπαθώ να θυμηθώ αλλά δε το ’χω
Κάτι μου λεν τα χείλη σου αλλά δεν παίρνω όρκο
