Κι αν μας φυσάει κρύο τ’ αγέρι
κι αν ζούμε μες στην απονιά,
κατήφορο ο ανήφορος θα φέρει,
θα ξαν’ ανθίσει η λεμονιά.
Πιάσε μου σφιχτά το χέρι
αύριο ξημερώνει καλοκαίρι,
μες στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά,
μες στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά.
Κι αν μας χτυπάει το χαλάζι
κι αν μας ποτίσανε χολή,
κοίτα, ξανά, για μας γλυκοχαράζει
χαρούμενη η ανατολή.
Πιάσε μου σφιχτά το χέρι
αύριο ξημερώνει καλοκαίρι,
μες στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά,
μες στη δική σου αγκαλιά
θα ξημερώσει Πασχαλιά.
