Και ξαφνικά μελαγχολία
μοιάζει το σπίτι φυλακή
όλα μια πλήξη μια ανία
αγάπη που ’γινε πληγή
σύννεφο που’φερε βροχή
Έχει αδειάσει το μυαλό μου
δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
τσιγάρο το παράπονό μου
ένα παράπονο πικρό
κι εσύ στα χείλη μου ποτό
Θέλω να ξέρεις είναι ατέλειωτες οι νύχτες που περνώ
θέλω να ξέρεις χίλιες σκέψεις μου τρυπάνε το μυαλό
πόσο μου λείπεις αν το ήξερες θα ήσουνα εδώ
καρδιά μου όπου κι αν είσαι να το ξέρεις
πως ακόμα σ’ αγαπώ
Και ξαφνικά όλα αλλάζουν
το γέλιο γίνεται σιωπή
όσα αγάπησα φωνάζουν
και στη ματιά μου είσαι εσύ
σύννεφο είσαι ή βροχή
Μια στάλα έγινε ο κόσμος
και δε χωράω πουθενά
νιώθω πως έχω μείνει μόνος
στης μοναξιάς την αγκαλιά
πού πήγαν όλοι ξαφνικά
Θέλω να ξέρεις είναι ατέλειωτες οι νύχτες που περνώ
θέλω να ξέρεις χίλιες σκέψεις μου τρυπάνε το μυαλό
πόσο μου λείπεις αν το ήξερες θα ήσουνα εδώ
καρδιά μου όπου κι αν είσαι να το ξέρεις
πως ακόμα σ’ αγαπώ
