Μένω σε μια μαρμαρωμένη πολιτεία,
μέσα σε ένα παραμύθι αληθινό,
μέσα σε μια τεράστια ληστεία
που συμμετέχει παγωμένο το κοινό.
Χρόνια, σαράντα τόσα χρόνια αλητεία,
τώρα το απίθανο μου είναι πιθανό,
χρόνια μου βγήκανε τα μάτια στα βιβλία
μέχρι που γύρισα και είδα ουρανό.
Μαρμαρωμένα όπου κι αν κοιτάξω,
θέλω να πετάξω,
φυλακισμένοι όπου κι αν κοιτάξω,
λέω να πετάξω.
Μένω στα όρια του πάνω και του κάτω,
μέσα σε ένα πανηγύρι θλιβερό,
μέσα σε ένα λερωμένο άσπρο πιάτο
σε μια οδό, τρελοκομείο ανοιχτό.
Χρόνια προσπάθησα να φύγω, να ξεχάσω,
κόλπα να σβήσω κάποιο τραύμα παιδικό,
χρόνια κοιτούσα τον καιρό να ξεγελάσω
στα όνειρά μου, χρόνια έριχνα νερό.
Μαρμαρωμένα όπου κι αν κοιτάξω,
θέλω να πετάξω,
φυλακισμένοι όπου κι αν κοιτάξω,
λέω να πετάξω.
