Παίρνεις τα cheeseburgers, στο δίσκο τ’ακουμπάς,
«χίλιες πενήντα» λες, κι απόδειξη μου δίνεις.
Τις τρεις τις μπύρες βλέπεις και κρυφογελάς,
«μη μου μεθύσεις» συμπληρώνεις, και μ’ αφήνεις.
Στο πάσο κάθομαι, σε βλέπω να κοιτάς
απ’ τον καθρέφτη της απέναντι κολόνας.
Μισή ωρίτσα μένει ακόμα και σχολάς,
μισή ωρίτσα, αλλά μου φαίνεται αιώνας.
Θέλω το κορμί σου,
θέλω το κορμί σου
εγώ θέλω εσένα.
Θέλω το κορμί σου,
θέλω το κορμί σου,
να γινόμαστ’ ένα.
Τελειώνει η τρίτη μπύρα δώδεκα ακριβώς,
στη πίσω πόρτα πας και βγαίνω στο σκοτάδι.
Θα σε αγγίξω πάλι και θ’αστράψει φως,
θα σε χαϊδέψω με το πιο γλυκό μου χάδι.
Πάλι θα βιάζεσαι στο σπίτι σου να πας,
θα ξαναπείς πως πουθενά αυτό δε βγάζει.
Τα κάνεις δύσκολα, κι όμως ξαναγυρνάς
γιατί η φωνούλα της καρδούλας σου φωνάζει.
