Όλη μου η ζωή,
σε έναν στίχο τυλιγμένη,
γίναμε όλοι ξένοι,
τι θα φέρει το πρωί δεν ξέρω,
κάθε Κυριακή στο αυτοκίνητο κλεισμένοι,
όλοι διψασμένοι για μια αλλιώτικη στιγμή
πιο μαγική…πιο αληθινή.
Θέλω τους φίλους μου να δω,
να πάμε βόλτα στην πλατεία
όλη τη μέρα αλητεία
και το βράδυ για ποτό.
Θέλω τους φίλους μου να δω,
που έχουν χαθεί με τις δουλειές τους,
με τις γυναίκες τις καλές τους
και έχω μήνες να τους δω
Όλη μου η ζωή,
μια κερκίδα φωτισμένη,
κόσμος μπαινοβγαίνει τι θα φέρει το πρωί δεν ξέρω,
κάθε επιλογή μοιάζει καταδικασμένη
όμως ορισμένοι ψάχνουν πάντα μια στιγμή
πιο μαγική…πιο αληθινή.
Θέλω τους φίλους μου να δω,
να πάμε βόλτα στην πλατεία
όλη τη μέρα αλητεία
και το βράδυ για ποτό.
Θέλω τους φίλους μου να δω,
που έχουν χαθεί με τις δουλειές τους,
με τις γυναίκες τις καλές τους
και έχω μήνες να τους δω
Θέλω τους φίλους μου να δω,
να πάμε βόλτα στην πλατεία
όλη τη μέρα αλητεία
και το βράδυ για ποτό.
Θέλω τους φίλους μου να δω,
που έχουν χαθεί με τις δουλειές τους,
με τις γυναίκες τις καλές τους
και έχω μήνες να τους δώ
