Ό,τι κι αν κάνω δεν μπορώ να σ’ αρνηθώ,
είσαι το σκίρτημα, το πρώτο καρδιοχτύπι.
Έχω πολλά, μα τι να πρωτοθυμηθώ;
Είσ’ ένας έρωτας που δε μ’ εγκαταλείπει.
Εδώ γεννήθηκε ο έρωτας θεός
και σαν παιδάκι παίζει ακόμα στην αλάνα.
Κι όσο κι αν θέλει να σ’ αλλάξει ο καιρός,
θα ‘σαι για μένα η μεγάλη φτωχομάνα.
Γιατί το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου
σου ανήκει,
Θεσσαλονίκη μου, γλυκιά Θεσσαλονίκη.
Μπορεί να βρίσκομαι μακριά σου δυστυχώς
μα τα στενά σου τα περπάτησα ξενύχτης,
εκεί που μοιάζει η αγάπη ουρανός
κι άγιος ντύνεται ο έρωτας αλήτης.
Μα όταν έρχομαι το μέσα μου το φως
ανάβει ξάφνου σαν παράσταση π’ αρχίζει,
ξαναθυμάμαι όσα έζησα μικρός
και η καρδιά μου σαν πουλάκι φτερουγίζει.
