Κύμα γαλάζιο τα μάτια σου
άλογο άσπρο η χαίτη ανεμίζει
σαν ψάχνω να σε βρω
μέσα στη νύχτα
πέρασαν οι μέρες.
Σαν τον χρόνο κύλησε από πάνω σου η ματιά μου
μόνο ο πυρετός αστράφτει, γύρω σκοτεινιά
όνειρο είναι
ήσυχα κοιμήσου
στην αγκαλιά μου
χρώματα πολλά.
Πάντα σε γνώριζα
κι ήταν η σκέψη μου σύννεφο γκρίζο
ώσπου ήρθαν οι βροχές
και τις μορφές μας
ο άνεμος τις πήρε.
Κι είναι μακρινός πια ο τόπος που ‘χεις γεννηθεί
κι είναι φοβισμένα τα σκυλιά που τον φυλάνε
έλα κοντά μου
ίσως θυμηθείς
ποιο είναι τ’ όνομά σου.
Πως τρεμοπαίζαν τα βλέφαρα
πως παιχνιδίζαν του ήλιου οι αχτίδες
και πόσο μακρινός
ο κόσμος όλος
πόσο μακρινός.
Όλες μας οι μνήμες γίναν στάχτη μονομιάς
μοναχά το θρόισμα των φύλλων απαντάει
ψιθυριστά
στου πουλιού το κλάμα
που ‘χει ξεχάσει
να πετάει.
Τα όνειρα έγιναν θολά, θολός κι ο κόσμος γύρω
όνειρο κι οι λέξεις μαγεμένο να κρατιέμαι
έλα κοντά μου,
ίσως θυμηθείς
ποιο είναι τ’ όνομά σου.
