Τι έγινε το σύννεφο;
Τι έγινε ο κεραυνός;
Τι έγινε ο κεραυνός;
Τι έγινε ο πόνος;
Και τώρα πας χωρίς φωνή.
Εδώ στην άκρη του καιρού.
Εδώ στην άκρη του καιρού
και πίσω σου ο πόνος.
Θλιμμένη ματιά
θλιμμένη φωνή
η ζωή μου πεθαίνει
κάθε πρωί.
Εσύ ήσουν από όνειρο
εσύ ήσουν από άνοιξη
κι απ’ της ελπίδας το θυμό
για που πηγαίνεις μόνος;
Σε περιμένει η θάλασσα
σε περιμένει όλη η γη
σε περιμένουν τα νερά
κι όλα τα περιστέρια.
Δώσ’ τους λοιπόν παρηγοριά.
Δώσ’ τους ξανά την άνοιξη.
Δώσ’ τους ξανά την άνοιξη.
Δώσ’ τους ξανά τ’ αστέρια.
