Ξαναγύρισες και πάλι
και την πόρτα μου χτυπάς,
αμαρτία μου μεγάλη
μ’ έχεις να με τυραννάς.
Την καρδιά μου παίρνεις
μακριά σαν φεύγεις
με ξεχνάς και δε θυμάσαι πια.
Τα φιλιά μου παίρνεις
στον γκρεμό με φέρνεις
και δεν με λυπάσαι πια.
Έρχονται στιγμές μεγάλες
και μου λες πως μ’ αγαπάς,
μα σε βλέπω με τις άλλες
κι ως το θάνατο με πας.
Την καρδιά μου παίρνεις
μακριά σαν φεύγεις
με ξεχνάς και δε θυμάσαι πια.
Τα φιλιά μου παίρνεις
στον γκρεμό με φέρνεις
και δεν με λυπάσαι πια.
