Απόψε πάλι βρέχει από νωρίς
κι εσύ με τη βροχή είσαι ντυμένη.
Σκιά μείνε κοντά μου όσο μπορείς,
αγάπη της βροχής μου καλεσμένη.
Κρυφά η βροχή σού λέει “σ’ αγαπώ”,
με γράμματα νυχτερινά το γράφει,
κι εμένα που ’χω τόσα να σου πω
με μπλε και σκοτεινό πάντα με βάφει.
Και γίνε μια αγάπη της βροχής
απόψε στα μαλλιά μου μπερδεμένη.
Με λόγια κάποιας άλλης εποχής
στο ίδιο “σ’ αγαπώ” κι οι δυο δεμένοι.
Αν θέλει η βροχή κάτι ας πει
για μας που σε μια νύχτα δε χωράμε.
Κι ό,τι κρατάει απόψε ας κοπεί
στα άγρια φιλιά σου που πονάνε.
Κι αν δάκρυσες με τη βροχή κρυφά,
η νύχτα δες κι αυτή τα ’χει χαμένα.
Δεν ξέρει τι είν’ αυτό που αγαπά:
εσένανε, εκείνη ή εμένα.
Και γίνε μια αγάπη της βροχής
απόψε στα μαλλιά μου μπερδεμένη.
Με λόγια κάποιας άλλης εποχής
στο ίδιο “σ’ αγαπώ” κι οι δυο δεμένοι.
