Της νύχτας το καράβι θα με πάρει
ένα παλιό σκαρί πειρατικό
στα μάτια σου θα βγαίνει το φεγγάρι
και δε θα βλέπεις το δικό μου πανικό
Θα ψάχνεις για ταξί στην Πατησίων
θα `ναι αρχές ενός φθινόπωρου υγρού
μπορεί να βρέχει κάπου στη Λιοσίων
κι ένα τραγούδι να πεθαίνει στη Συγγρού
Σε βλέπω μια στιγμή, μετά χανόμαστε
ένα κομμάτι μόνο ζούμε απ’ τη ζωή
το άλλο, το καλό, το ονειρευόμαστε
στης νύχτας το καράβι ως το πρωί
Της νύχτας το καράβι θα με πάρει
μ’ ένα βαρύ φορτίο στην καρδιά
θα κρύψω απ’ το γέλιο σου στ’ αμπάρι
να `χω να πίνω, να μεθώ κάθε βραδιά
Στη θάλασσα θα βγω της Μεσογείων
θα μπω οδός Ονείρων δεξιά
μακριά απ’ τα καραβάνια των ψυγείων
να βρω ένα ψέμα να παρκάρει η μοναξιά
Σε βλέπω μια στιγμή, μετά χανόμαστε
ένα κομμάτι μόνο ζούμε απ’ τη ζωή
το άλλο, το καλό, το ονειρευόμαστε
στης νύχτας το καράβι ως το πρωί
Σε βλέπω μια στιγμή, μετά χανόμαστε
ένα κομμάτι μόνο ζούμε απ’ τη ζωή
το άλλο, το καλό, το ονειρευόμαστε
στης νύχτας το καράβι ως το πρωί
