Όποιος ξεχνάει χάνεται
ραγίζει όποιος θυμάται
κι αυτός που παραστράτισε
στις ερημιές κοιμάται
Στα γιορτινά τα μαγαζιά
πολύχρωμες βιτρίνες
είπες πως θα ‘ρθεις να με βρεις
δυο χρόνια κι έξι μήνες
Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πως κλίνεται το σ’ αγαπώ
πως βγάζει η έρημος καρπό
Αλλάζουν δρόμοι και μορφές
Οι εποχές αλλάζουν
κι οι από μηχανής θεοί
αμήχανα κοιτάζουν
άσ’ το παράθυρο ανοικτό
σ’ όλες τις καταιγίδες
θα δεις στο φως μιας αστραπής
όσα ποτέ δεν είδες
Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πως κλίνεται το σ’ αγαπώ
πως βγάζει η έρημος καρπό
