Εμείς που φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι
κι ονειρευτήκαμε στο ίδιο το κρεβάτι
δε γνωριζόμαστε ούτε αγαπιόμαστε
και σα δυο ξένοι μες στο δρόμο συναντιόμαστε
Τι δεν ήσουνα για μένα
μια φορά κι ένα καιρό
τώρα ούτε τ’ όνομά σου
δεν μπορώ να θυμηθώ
Εμείς που είχαμε μοιράσει τη χαρά μας
εμείς που φτιάχναμε μαζί τα όνειρά μας
δε γνωριζόμαστε ούτε αγαπιόμαστε
και σα δυο ξένοι μες στο δρόμο συναντιόμαστε
Τι δεν ήσουνα για μένα
μια φορά κι ένα καιρό
τώρα ούτε τ’ όνομά σου
δεν μπορώ να θυμηθώ
