Πάλι κι απόψε σε γυρεύω
στα φώτα και στον κουρνιαχτό,
το πρόσωπό σου ζητιανεύω
επάνω του να ξεχαστώ.
Έλα φιλιά να σε ποτίσω,
της μοναξιάς μου γιασεμί
να γείρω και να σε φιλήσω,
κι ας είναι μόνο μια στιγμή.
Τι κι αν δεν ξέρω πως σε λένε
Άννα, Μαρία ή Λαμπρινή
ξέρω τα μάτια σου πως καίνε
αστέρια μες στην πόλη αυτή
