Το μονοπάτι πήραμε
μια αυγή το καλοκαίρι
και σου ’χα δώσει μια καρδιά
και μου ‘χες δώσει μια καρδιά
κι ο κόσμος ήταν όνειρο
πιασμένοι χέρι χέρι
Μα χάθηκε ο ήλιος μες στα σύννεφα
και λάσπωσ’ η βροχή το μονοπάτι
τα χέρια μας μουσκέψαν και λυθήκανε
κι απόμεινε στη λάσπη η αγάπη
Μα χάθηκε η χαρά μας και συννέφιασε
και πήραμε τους δρόμους χωρισμένοι
Τι κρίμα να προλάβουνε τα σύννεφα
Τι κρίμα, που η αγάπη μας πεθαίνει.
