Τα βράδια βγαίνω για να βγω
πρόσωπα άδεια και ό,τι ζω φιλί μισό
ό, τι αγαπάω το μισώ
Σε βλέπω και αλλού κοιτάς
ο κόσμος που ζητάς δε φτιάχτηκε ποτέ για μας
Μη μ’ ακουμπάς μη μου μιλάς
Σώματα άδεια, ζουν στα σκοτάδια
στα χέρια μου δικά σου σημάδια
όνειρα ξένα σε υπόγεια θαμμένα ζούσαν
χρόνια χαμένα φρένα σπασμένα
κανένας για κανέναν
Τι είναι αυτό που δεν υπάρχει πια
Τι είναι αυτό που δεν υπάρχει πια
Δε με πειράζουν οι φωνές
δεν με πειράζει αν εσύ για μένα τόσα λες
Οι λέξεις φεύγουν αστραπές μα δες
Σώματα άδεια, ζουν στα σκοτάδια
στα χέρια μου δικά σου σημάδια
όνειρα ξένα σε υπόγεια θαμμένα ζούσαν
χρόνια χαμένα φρένα σπασμένα
κανένας για κανέναν
