Δε βρίσκω λόγο πια να περνάς,
αυτή την επαφή να κρατάς,
μου μαραζώνεις την καρδιά
που πλέον σαν φίλος εσύ με κοιτάς
φύγε και άσε με, την απουσία σου
να συνηθίσω εγώ.
Τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αν σε σκέφτομαι ή αν σε ξεπερνάω,
τι σημασία έχει πλέον, τι σε νοιάζει,
μη ρωτάς για μένα, άσε δεν πειράζει,
τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αφού δε νοιάζεσαι για σένα αν ξενυχτάω
κι αν ακόμα σ’ αγαπάω,
αυτό το αντίο σου στα χέρια μου κρατάω.
Δεν βρίσκω λόγο να τηλεφωνείς,
το νούμερό μου να διατηρείς,
δυο ώρες πάλι μου μιλάς, ξεχνιέμαι,
σου λέω σ’ αγαπάω μα γελάς,
φύγε και άσε με, την απουσία σου
να συνηθίσω εγώ.
Τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αν σε σκέφτομαι ή αν σε ξεπερνάω,
τι σημασία έχει πλέον, τι σε νοιάζει,
μη ρωτάς για μένα, άσε δεν πειράζει,
τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αφού δε νοιάζεσαι για σένα αν ξενυχτάω
κι αν ακόμα σ’ αγαπάω,
αυτό το αντίο σου στα χέρια μου κρατάω.
