Κλείνω την πόρτα,
μικραίνει ο κόσμος, μια σειρά από γεγονότα
περνάνε τώρα απ’ τα μάτια μου μπροστά
λες και η ζωή μου σαν ταινία προχωρά
Σβήνω τα φώτα,
μου λείπεις τόσο, μα η καρδιά μου λέει “σώπα”
“εδώ που έφτασες τον εαυτό σου ρώτα
αν έχει νόημα για εκείνον να μιλάς”
Και τελικά τι σημασία έχει αν δύο άνθρωποι αγαπήθηκαν πολύ
όταν ο ένας απ’ τους δύο δεν αντέχει
φτιάχνει τον κόσμο του και ζει πλέον εκεί
και τελικά πάντα ο ένας θα πονάει
και θα γυρεύει μια απάντηση να βρει
και τελικά τι σημασία έχει… που μοιραστήκαμε ως εδώ μια διαδρομή
Κλείνω τη μέρα,
ακόμα υπάρχω μα δεν πάω παραπέρα
πόση αξία είχε μια σου καλημέρα
πως συνηθίζεται στ’ αλήθεια η μοναξιά.
