Γυρνώ μες στα στενά σοκάκια της Αθήνας
σούρας τρελός απ’ το μεράκι μιας τσαχπίνας.
Της αγάπης θεατρίνα
που τρελαίνεις την Αθήνα,
μάγια μου `κανες και ξενυχτώ;
Της αγάπης θεατρίνα
που τρελαίνεις την Αθήνα,
τι σου φταίω σούρας να γυρνώ.
Το ρίχνω στο κρασί ο πόνος μου να γειάνει
μα σαν το πιω αγάπης ίλιγγος με πιάνει.
Μαύρη ζήλια με θερίζει,
την καρδιά μου βασανίζει.
Μάγια μου `κανες και ξενυχτώ;
Μαύρη ζήλια με θερίζει,
την καρδιά μου βασανίζει.
Τι σου φταίω σούρας να γυρνώ.
Το εδοκίμασα μιαν άλλη να αγαπήσω
και το πιοτό και τα ξενύχτια να τ’ αφήσω.
Μα δε ζω χωρίς εσένα,
ξαναγύρισε σε μένα.
Μάγια μου `κανες και ξενυχτώ;
Μα δε ζω χωρίς εσένα,
ξαναγύρισε σε μένα,
τι σου φταίω σούρας να γυρνώ.
