Λόγια που κουράστηκα να λέγονται
μου ’ρχονται παντού δικές σου εικόνες
πάνε από τότε που χωρίσαμε
ένα καλοκαίρι δυο χειμώνες
Τι σου ’κανα να ’ξερα
και τώρα πληρώνω
αγάπη σου ζήτησα
και μου ’δωσες πόνο
Τι σου ’κανα να ’ξερα
μακριά σου πεθαίνω
και είναι τα νεύρα μου
σχοινί τεντωμένο
Τι σου ’κανα να ’ξερα
Μάτια που για σένα τρελαίνονται
και σε ικετεύω να γυρίσεις
όλα μου τα βράδια τώρα καίγονται
μέσα στις δικές σου παραισθήσεις
Τι σου ’κανα να ’ξερα
και τώρα πληρώνω
αγάπη σου ζήτησα
και μου ’δωσες πόνο
Τι σου ’κανα να ’ξερα
μακριά σου πεθαίνω
και είναι τα νεύρα μου
σχοινί τεντωμένο
Τι σου ’κανα να ’ξερα
