Σ’ ένα άδειο σώμα μη ζητάς να βρεις καρδιά,
σ’ ένα απόηχο τις λέξεις να γυρέψεις,
είμαι σαν δέντρο που του κόψαν τα κλαριά
κι εσύ ζητάς πάλι εδώ να επιστρέψεις.
Τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
μη νομίζεις ότι ζει εδώ κανείς,
τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
ποιος υπάρχει να πιστέψει όσα πεις.
Σ’ ένα άδειο σώμα μη ζητάς να βρεις καρδιά,
μες στο κενό τι περιμένεις να υπάρχει,
είναι όλα στάχτη απ’ τη δική σου τη φωτιά
γιατί δε μου `δωσες ποτέ λίγη αγάπη.
Τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
μη νομίζεις ότι ζει εδώ κανείς,
τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
ποιος υπάρχει να πιστέψει όσα πεις.
Ποιος υπάρχει να πιστέψει όσα πεις.
