Τι ήτανε να σου πω το “ναι”,
πήρες ψηλά τον αμανέ,
ήρθες με δαχτυλίδια να!,
να πεις “το έργο ξεκινά”,
ήρθες με δαχτυλίδια, μα,
μπήκες σε λάθος σινεμά.
Τιμημένη μοναξιά, πρώτη μου αγάπη,
ρίξε μια γερή σπρωξιά σ’ όποιον σατράπη
μου πληγώνει την καρδιά, την ζωή μου βλέπει,
ένα νόμισμα φτηνό στην δική του τσέπη.
Τι ήτανε να δοθούν φιλιά,
την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά
άρπαξες κι έφερες σταυρό
γι’ αγάπη να σου ορκιστώ,
μα σ’ όσους όρκους κι αν κλειστώ,
κρατάω `πάνω μου λοστό.
Τιμημένη μοναξιά, πρώτη μου αγάπη,
ρίξε μια γερή σπρωξιά σ’ όποιον σατράπη
μου πληγώνει την καρδιά, την ζωή μου βλέπει,
ένα νόμισμα φτηνό στην δική του τσέπη.
