Για κοίτα πόσο μόνοι μας θα μείνουμε κι απόψε,
αγάλματα η πόλη μας εγέμισε πολλά.
Μα φίλησε τα χείλη μου κι ένα κουράγιο κόψε,
ποτάμι η αγάπη μας στο πέλαγο κυλά.
Τίποτα, δεν έχει μείνει τίποτα.
Οι δρόμοι κουραστήκανε, γεράσανε τα πάρκα.
Αγάπη μου, όλα είναι ύποπτα,
τίποτα δεν έχει μείνει, τίποτα.
Για κοίτα πόσο ψεύτικα γελάνε μες στους δρόμους,
μικραίνουνε τα σώματα από τις διαδρομές.
Μα κράτησε τα χέρια μου, φτερά βάλ’ τα στους ώμους,
εμείς θα ταξιδεύουμε, αγάπη μου, στο χτες.
