Τις βραδιές του Αϊ Γιάννη στην παλιά γειτονιά
μ’ ένα τρύπιο φουστάνι να περνώ τη φωτιά.
Τα όνειρά μας σαν τα παιδιά μας
έχουν φύγει μακριά. Γυρίζουν πίσω
κάθε βραδιά οι φίλοι που είχα παλιά,
δεν έχουν τόπο ούτε σκιά, σαν έρημα κορμιά.
Μια πόλη μαγική αν θέλεις φτιάξε μου
κι εκείνους που αγαπώ να φέρεις τάξε μου,
μονάχα αυτό θα μείνει απ’ όλη τη ζωή.
Του Αυγούστου φεγγάρια στων σπιτιών τις αυλές,
μεθυσμένα ζευγάρια στ’ Αϊ Γιαννιού τις φωτιές.
Τα όνειρά μας σαν τα παιδιά μας
έχουν φύγει μακριά. Γυρίζουν πίσω
κάθε βραδιά οι αγάπες που είχα παλιά,
δεν έχουν τόπο ούτε σκιά, σαν έρημα κορμιά.
Μια πόλη μαγική αν θέλεις φτιάξε μου
κι εκείνους που αγαπώ να φέρεις τάξε μου,
μονάχα αυτό θα μείνει απ’ όλη τη ζωή.
Τα όνειρά μας σαν τα παιδιά μας έχουν φύγει μακριά.
