Χάρτινο σκαρί τ’ αγέρα
Ζεις τη νύχτα, μα τη μέρα
Κρύβεσαι σε μια ηλιαχτίδα
Και σκορπίζεσαι
Δεν ξυπνάω να μην σε χάσω
Μα φοβάμαι μη σε πιάσω
Με κρασί και με βενζίνη
Να ζαλίζεσαι
Όνειρο είσαι ότι κι αν λεν
Πάντα σε χάνω στο ρεφρέν
Σε μαξιλάρια από σατέν
Σε κυνηγάω
Όνειρο είσαι ότι κι αν λεν
Πάντα μου λείπει ένα ρεφρέν
Στην αρχή και στο μηδέν
Ξαναγυρνάω
Ψάχνεις πλήθος Ασωμάτων
Μες στον κόσμο των θαυμάτων
Σ’ αγκαλιάζουν οι ανθρώποι
Και γκρεμίζεσαι
Δεν ξυπνάω να μη σε χάσω
Μόνο γράφω μην ξεχάσω
Με φτερό πάνω στο στήθος
Πως μου δίνεσαι
