Ότι κι αν σκεφτείς δικαίωμά σου
μα μη θυμώνεις πια εσύ θα χάσεις
αν φύγω δεν μπορείς να με ξεχάσεις
Το δαχτυλίδι που φοράς
δικαίωμά σου να πετάς
μα θα θυμάσαι τ’ όνομά μου που το σβήνεις
Το δαχτυλίδι που φοράς
δικαίωμά σου να πετάς
μα να θυμάσαι ότι μόνη σου θα μείνεις
Μη ζητάς αφορμές
να μου κάνεις σκηνές
τη ζωή μου μη θες
να μου τη σκορπίσεις
Μη ζητάς αφορμές
να μου κάνεις σκηνές
ότι και να λες
εσύ φταις
Αύριο αν κλαις δικαίωμά σου
πίσω αν με θες δικαίωμά σου
συγγνώμη δε ζητάς δικαίωμά σου
μα δε θα μείνω πια εγώ κοντά σου
Το δαχτυλίδι που φοράς
δικαίωμά σου να πετάς
μα θα θυμάσαι τ’ όνομά μου που το σβήνεις
Το δαχτυλίδι που φοράς
δικαίωμά σου να πετάς
μα να θυμάσαι ότι μόνη σου θα μείνεις
Μη ζητάς αφορμές
να μου κάνεις σκηνές
τη ζωή μου μη θες
να μου τη σκορπίσεις
Μη ζητάς αφορμές
να μου κάνεις σκηνές
ότι και να λες
εσύ φταις
