Το δαχτυλίδι που φοράς,
αν το κοιτάξεις κάπου γράφει τ’ όνομά μου,
όταν σου το `δωσα εγώ,
σου έδωσα μαζί και την καρδιά μου,
το δαχτυλίδι που φοράς
στο χέρι μου κι εγώ φοράω,
είναι ένας όρκος που τον δώσαμε μαζί
μα εγώ όμως τον κρατάω.
Μα εσύ τις νύχτες με πουλάς,
με χαραμίζεις, με σκορπάς κι εγώ αντέχω,
γιατί εσύ δεν έχεις μέσα σου καρδιά
εγώ όμως έχω,
μα εσύ τις νύχτες με πουλάς,
με χαραμίζεις, με σκορπάς κι εγώ αντέχω,
γιατί εσύ δεν έχεις μέσα σου καρδιά
εγώ όμως έχω.
Το δαχτυλίδι που φοράς,
αν το κοιτάξεις κάπου γράφει τ’ όνομά μου,
όταν σου το `δωσα εγώ,
σου έδωσα μαζί τα όνειρά μου,
το δαχτυλίδι που φοράς
δακρύζω όταν το κοιτάω,
γιατί θυμάμαι όλα αυτά που μου `χες πει
καρδιά μου και πονάω.
Μα εσύ τις νύχτες με πουλάς,
με χαραμίζεις, με σκορπάς κι εγώ αντέχω,
γιατί εσύ δεν έχεις μέσα σου καρδιά
εγώ όμως έχω,
μα εσύ τις νύχτες με πουλάς,
με χαραμίζεις, με σκορπάς κι εγώ αντέχω,
γιατί εσύ δεν έχεις μέσα σου καρδιά
εγώ όμως έχω.
Το δαχτυλίδι που φοράς,
αν το κοιτάξεις κάπου γράφει τ’ όνομά μου.
