Εμένα απ’ όλα η μοναξιά με ενοχλεί
που δεν υπάρχει αγάπη πια σ’ αυτό το σπίτι
Να βλέπω εσένανε να σε στεναχωρεί
γιατί η ζωή σου δεν κυλάει σαν παραμύθι
Εμένα απ’ όλα η καρδιά μου με κρατά
για πες μου εσένα τι σε φέρνει πάλι πίσω
κι αν με ρωτήσεις γιατί γίναν όλα αυτά
μπορώ στη γλώσσα που μιλάς να στο εξηγήσω
Στα παραμύθια δε χαλάει ο καιρός
είναι από σίδερο η αγάπη και αντέχει
μα η δική σου ήταν χάρτινη απλώς
και στο δικό μας παραμύθι όλο βρέχει
Ήθελες πάντα να πετάξουμε μαζί
κι εγώ μαζί σου στη βροχή να περπατάω
Μα απ’ όλα αυτά μόνο η σιωπή σου μ’ενοχλεί
πόσες φορές σου έχω πει πως σ’ αγαπάω
Εμένα απ’ όλα η καρδιά μου με κρατά
για πες μου εσένα τι σε φέρνει πάλι πίσω
κι αν με ρωτήσεις γιατί γίναν όλα αυτά
μπορώ στη γλώσσα που μιλάς να στο εξηγήσω
Στα παραμύθια δε χαλάει ο καιρός
είναι από σίδερο η αγάπη και αντέχει
μα η δική σου ήταν χάρτινη απλώς
και στο δικό μας παραμύθι όλο βρέχει
