Πόσο λίγο πια βρισκόμαστε
δες μας ξέχασε ο χρόνος και τους δυο
πόσο λίγο πια φιλιόμαστε
μια συνήθεια το κάθε σ’ αγαπώ
Δε μιλάμε πια χανόμαστε
σ’ ένα σπίτι σαν δυο περαστικοί
πόσο λίγο πια βλεπόμαστε
καληνύχτα θα τα πούμε το πρωί
θα τα πούμε το πρωί…
Μες στους κρύους μου χειμώνες κι αν χαθώ
κι αν σε δρόμους της σιωπής θα περπατώ
μια κουβέντα θέλω μόνο να σου πω
θα κρατήσω φυλακτό το σημάδι στο λαιμό
Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Πόσο εύκολα κρυβόμαστε
συνηθίσαμε να παίζουμε κρυφτό
Ούτε αγκαλιά κοιμόμαστε
και αθόρυβα χτυπάει το κινητό
Σε άλλους κόσμους πια χανόμαστε
και το σπίτι τώρα μοιάζει φυλακή
Πόσο λίγο πια βρισκόμαστε
καληνύχτα θα τα πούμε το πρωί
θα τα πούμε το πρωί…
Μες στους κρύους μου χειμώνες κι αν χαθώ
κι αν σε δρόμους της σιωπής θα περπατώ
μια κουβέντα θέλω μόνο να σου πω
θα κρατήσω φυλακτό το σημάδι στο λαιμό
Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
