Μ’ ένα δισάκι προσφυγιάς στον ώμο μου
κι ούτε ένα βλέμμα Παναγιάς στο δρόμο μου
γράμμα μου σκίσε τα βουνά
να βρεις τα μάτια τα στεγνά
Και πάρε γράμμα τα δάκρυά μου
να βρεις τα μάτια που είναι μακριά μου
και γίνε στόμα να της μιλήσεις
αν με θυμάται να τη ρωτήσεις
αν με θυμάται και με πονά
Μ’ ένα τσιγάρο ζητιανιάς στα χείλη μου
ένα τραγούδι λησμονιάς οι φίλοι μου
και δεν αντέχω άλλο πια
να στρώνω μέσα σε γιαπιά
Και πάρε γράμμα τα δάκρυά μου
να βρεις τα μάτια που είναι μακριά μου
και γίνε στόμα να της μιλήσεις
αν με θυμάται να τη ρωτήσεις
αν με θυμάται και με πονά
Μ’ ένα μολύβι μελανί ζωγράφισα
χάραξα πάνω σου φωνή και δάκρυσα
γράμμα μου πέτα σαν πουλί
στου πικραμένου την αυλή
Και πάρε γράμμα τα δάκρυά μου
να βρεις τα μάτια που είναι μακριά μου
και γίνε στόμα να της μιλήσεις
αν με θυμάται να τη ρωτήσεις
αν με θυμάται και με πονά
