Στιγμές κλεισμένες σε παλιές φωτογραφίες
μια εκδρομή
όταν ανοίγω το συρτάρι
ανεβαίνει σκόνη χρυσή
με μαγνητίζει και βυθίζομαι στο χτες
στις πιο κρυφές μου ενοχές
να κι ένα γράμμα που δε σου ‘στειλα ποτέ
να κι ένα γράμμα που δε σου ‘στειλα ποτέ.
Θα’ ρθει καιρός που το συρτάρι δε θ’ ανοίγει
μοίρα κοινή
κι ό,τι έχει αντέξει μέχρι τότε θ’ απομείνει
μέσα εκεί
η λησμονιά θα σβήσει πίκρες και χαρές
τις πιο κρυφές μου ενοχές
κι αυτό το γράμμα που δε σου ‘στειλα ποτέ
κι αυτό το γράμμα που δε σου ‘στειλα ποτέ
