Καθίσαμε στο ίδιο καφενείο
Είχε μια δίγλωσση ταμπέλα ανορθόγραφη
Και μιαν ατμόσφαιρα χαμένη ανυπόγραφη
Το σάντουιτς όσο μιας βδομάδας νοίκι
Τότε που ακάθεκτος τραβούσες προς τη νίκη
Καθίσαμε στο ίδιο καφενείο
Άνοιξη μύριζε είχε πάρει να νυχτώνει
κοίταξες μάταια για το γνώριμο γκαρσόνι
είχε μονάχα νεσκαφέ τέρμα το μπρίκι
Στο διπλανό τραπέζι ούζο με φιστίκι
Καθίσαμε στο ίδιο καφενείο
Το τελευταίο λάθος μας αυτή η συνάντηση
Λύση δεν βρέθηκε ούτε δόθηκε απάντηση
Ο ήλιος έγειρε και οι σκιές μακρύνανε
Κάποιες αδέξιες ερωτήσεις που δε γίνανε
