Όταν βραδιάζει πάντα σκέφτομαι
τη δύσκολη ζωή που πέρασα.
Βαριές οι σκέψεις και με λιώνουνε
βαρύς είναι κι ουρανός.
Μες στο φλιτζάνι ο πικρός καφές
στο πέτο ένα νυχτολούλουδο.
Κάποιο γνωστό μου είδα πάλι χθες
μα δεν μπορώ να θυμηθώ.
Τραγούδι έκανε τον πόνο μου
το καναρίνι μέσ’ απ’ το κλουβί.
Ήρθε και στάθηκε στον ώμο μου
το σφύριγμα του ήσουν εσύ.
Τώρα εσένανε θυμήθηκα
κοιτάζω τη φωτογραφία σου
κοιτάζω μέσα μου μήπως σε βρω
θέλω μαζί σου να βρεθώ.
Το νυχτολούλουδο μαράθηκε
και ο καφές κι αυτός με πίκρανε
τα όνειρα τύχη δεν είχανε
εσύ τα πήρες και σκορπίσανε.
Τραγούδι έκανε τον πόνο μου
το καναρίνι μέσ’ απ’ το κλουβί.
Ήρθε και στάθηκε στον ώμο μου
το σφύριγμα του ήσουν εσύ.
