Χωρίς καμιά ντροπή
γυρνάς μετανιωμένη.
Που να το πω
και δε θα φρίξει
η οικουμένη.
Τι θες να κάνω, φταίω..
Ήμαρτον, συγγνώμη
κι ας είναι αργά,
πολύ αργά.
Το καπέλο στραβά
σ’ αγαπάω αλλά
ακριβά τα φιλιά
πιο καλά μακριά.
Με τι ψυχή ζητάς
να πάψω να θυμάμαι
το εξαμαρτείν
το ξέρω, το φοβάμαι.
Τι θες να κάνω, φταίω..
Ήμαρτον, συγγνώμη
κι ας είναι αργά,
πολύ αργά.
