Η πόλη που κοιμάται τα βράδια
με μια σιγαλιά νεκρική με ξεκουφαίνει.
Τα φώτα της κεράκια σβησμένα
σε μια αρμονία αυστηρή με ξετρελαίνει
κι’ εσύ είσαι μακριά μου ακόμα αυτόν τον καιρό.
Γυρεύω απ’ την πόλη ελπίδες
περνάω με το χρόνο κι εγώ μα δε φοβάμαι.
Τα φώτα του μυαλού μου ανάβω,
διέξοδο γυρεύω να βρω και δεν κοιμάμαι
κι’ εσύ είσαι μακριά μου ακόμα μα εγώ σ’ αγαπώ.
Το κορμί σου θυμάμαι ακόμα
το τσιγάρο μου καίει το στόμα, σ’ αγαπώ.
Τα ψέματα ποτέ δεν τελειώνουν,
σαν ψεύτικος νιώθω κι εγώ τώρα που γράφω.
Για σένα θα γίνει τραγούδι,
σε μένα θα μείνει ο καημός κι όμως υπάρχω,
αντέχω μακριά σου ακόμα γιατί σ’ αγαπώ.
Το κορμί σου θυμάμαι ακόμα
το τσιγάρο μου καίει το στόμα, σ’ αγαπώ.
