Διπλό κονιάκ και μουσική
οι αναμνήσεις χορευτές
δίνουν παράσταση βουβή
με στέλνουν σ’ άλλες εποχές.
Το παρελθόν μου ένα κουτί
που άνοιξε η Πανδώρα
όμως τι το ‘θελες κι εσύ
να φτάσεις τέτοιαν ώρα.
Το δίκιο μου μ’ αφήνει αδιάφορο
μετράνε αλλιώτικα όλα αυτά.
Οι νύχτες γέμισαν παράπονο
και με βουλιάζουν στα ρηχά.
Το τζάμι μου είχε ρωγμή
μου το ‘δειξε μια αχτίδα.
Ο εργάτης φταίει ή το γυαλί,
ή μήπως που το είδα.
Και βγαίνει ένας στεναγμός
βρε τι μυστήρια ζωή,
τώρα που πέρασε καιρός
πες μου μετάνιωσες κι εσύ;
