Το λαϊκό το καφενείο
έχει μια πόρτα που όλο τρίζει
κι από το τζάμι μπαίνει κρύο
που μας θερίζει.
Όλες τις μέρες είναι άδειο
τις Κυριακές κάργα ως τη σκάλα
γιατί ανοίγουμε το ράδιο
κι ακούμε μπάλα.
Οι τακτικοί του οι πελάτες
ο χωροφύλακας ο Αντρέας
πεντ’ έξι άνεργοι εργάτες
και ο κουρέας.
Κι εγώ που λες παιδάκι πράμα
πότε ταμπής πότε γκαρσόνι
χρόνια να καρτερώ το θάμα
που δε ζυγώνει.
