Το κατάλαβα, το κατάλαβα
Μόλις είδα τα δυο μάτια που έσταζαν φωτιά
Τότε το ‘νιωσα κι ας μην το ‘θελα
Τα μεγάλα σου τα λόγια γίναν θάλασσα
Κι είμαι μέσα εγώ, πάντα μέσα εγώ
Τα μεγάλα μου τα βάθη να τα κολυμπώ
Να ‘χε η βραδιά φεγγάρι, να ‘χε κι ουρανό
Να ‘χα κι ένα μαξιλάρι για να τα κοιτώ
Να ‘σουνα το μαξιλάρι πάνω ν’ ακουμπώ
Στα μαλλιά μου ένα χάδι να ‘σουνα ζεστό
Μην κουράζεσαι, μην κουράζεσαι
Τις μεγάλες εξηγήσεις ποιος τις άντεξε
Μην ξοδεύεσαι, δεν χρειάζεται
Οι σιωπές θα πουν τη λέξη που δε λέγεται
Κι είμαι μέσα εγώ, πάντα μέσα εγώ
Κι είναι η μοναξιά μου φάρος και την κατοικώ
Να ‘χε η βραδιά φεγγάρι, να ‘χε κι ουρανό
Να ‘χα κι ένα μαξιλάρι για να τα κοιτώ
Να ‘σουνα το μαξιλάρι πάνω ν’ ακουμπώ
Να σε πιάσω απ” το χέρι και να κρατηθώ
