Κι όσο η ώρα πέρναγε
απ’ το μυαλό τους πέρναγε
και πάλι το κακό
ώσπου μαντάτο έγινε
που πόνο θα τους έδινε
χωρίς σταματημό.
Αστέρι μου λατρεία μου και ήλιε μου σβήστε
ποτέ δεν ξαναγύρισες ούτε θα ‘ρθεις ποτέ
το βήμα σου δεν ήτανε στους δρόμους
για πιο πέρα
γιατί κι εσύ στην άσφαλτο έγινες αριθμός
τα χρονιά σου φρενάρισαν μα νίκησε ο γκρεμός
και δε θα μεγαλώσεις παραπάνω
ούτε μέρα.
Τιμόνι που το κράταγες
και γκάζι που το πάταγες
τ’ άφησες σιωπηλά
δεν είσαι στον καθρέφτη σου
στο τελευταίο γλέντι σου
τα βλέμματα θολά.
Αστέρι μου λατρεία μου και ήλιε μου σβήστε
ποτέ δεν ξαναγύρισες ούτε θα ‘ρθεις ποτέ
το βήμα σου δεν ήτανε στους δρόμους
για πιο πέρα
γιατί κι εσύ στην άσφαλτο έγινες αριθμός
τα χρονιά σου φρενάρισαν μα νίκησε ο γκρεμός
και δε θα μεγαλώσεις παραπάνω
ούτε μέρα.
