Είναι της νύχτας το τραγούδι μια κραυγή
σε λερωμένα χείλη.
Φεύγουν οι ώρες και ο χρόνος ναυαγεί
στης μοναξιάς την πύλη.
Μέσα στους νόμους της ζωής
αμέτοχος δε μένει πια κανείς
αμέτοχος δε μένει πια κανείς,
μην ξεγελιέσαι.
Μέσα στους νόμους της ζωής
θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα καείς
θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα καείς,
μην ξεγελιέσαι.
Ένα ταξίδι στο μινόρε των τρελών,
ένα ταξίδι στης ζωής μας τ’ άδικο
κάνουμε πάλι.
Ένα ταξίδι στο μινόρε των τρελών,
σ’ έναν καιρό που μοιάζει με κατάδικο
κι όπου μας βγάλει.
Είναι η νύχτα το σεντόνι της σιωπής
σε κολασμένο σώμα.
Σ’ έχουν σκοτώσει και δεν έχεις τι να πεις
και όμως ζεις ακόμα.
