Το μονοπάτι που κάθε βράδυ
το ανεβαίναμε οι δυο αγκαλιά,
άκουγε όρκους και υποσχέσεις
και τα γλυκά μας τα φιλιά.
Αυτό το μονοπάτι μας,
εκείνο το στενό,
με έχει μάθει, αγάπη μου,
να σ’ αγαπώ και να πονώ.
Το μονοπάτι τώρα δεν βλέπει
τους δυο μας να `μαστε, σαν τότε, μαζί,
κι είναι θλιμμένο για την αγάπη
που έχει πάψει πια να ζει.
Αυτό το μονοπάτι μας,
εκείνο το στενό,
με έχει μάθει, αγάπη μου,
να σ’ αγαπώ και να πονώ,
να σ’ αγαπώ και να πονώ,
να σ’ αγαπώ και να πονώ.
