Μέσα μου νιώθω την ψυχή να φουρτουνιάζει,
άγριος χειμώνας έρχεται θαρρείς.
Ο νους μου με άλλου μάτια μακριά κοιτάζει,
μες την ανηφοριά του κόσμου να σταθείς.
Νιώσε εαυτέ μου μια στιγμή την αγωνία,
αύριο θα είναι η σειρά σου να σκεφτείς
Στροφές με μαύρες τις σκιές και χαραμάδες,
κυνηγημένος σε ολοσκότεινες στοές.
Δροσιά να ψάχνω και κατάφωτες ελπίδες
που ίσως αργότερα φανούν φανταχτερές.
Πάντα το τώρα μου απλά γίνεται τότε.
Απόψε είναι η σειρά μου να σκεφτώ.
Τώρα θαρρώ τα χρώματα πως τρελαθήκαν.
Τώρα η καρδιά μου είναι που αλλάζει το ρυθμό.
Αυτά τα λόγια ψάξανε και βρήκαν
να αναστηθούν και να φτουρήσουν,
στου άδειου δρόμου τα φευγιό
